Επιστημονικές εξελίξεις

Οι αντιοξειδωτικές βιταμίνες μειώνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης καταρράκτη



Νέα Υόρκη: Τα άτομα που καταναλώνουν άφθονα κίτρινα ή πράσινα φυλλώδη λαχανικά και τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Ε, ίσως μειώνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης καταρράκτη, σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Archives of Ophthalmology.

Ερευνητική ομάδα του Νοσοκομείο Brigham and Women και της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ με επικεφαλής τον Δρ Γουίλλιαμ Κρίστεν υπέθεσε ότι η οξειδωτική βλάβη μπορεί να οδηγήσει σε σχηματισμό καταρράκτη και τα θρεπτικά συστατικά με αντιοξειδωτικές ιδιότητες, όπως η βιταμίνη Ε, η λουτεΐνη και η ζεαξανθίνη, μπορούν να παράσχουν προστασία έναντι των οφθαλμικών αυτών αλλαγών.

Η λουτεΐνη και η ζεαξανθίνη είναι τα μόνο καροτενοειδή που ανιχνεύονται στο ανθρώπινο φακό και τα προϊόντα οξείδωσης της λουτεΐνης και ζεαξανθίνης υποστηρίζουν περαιτέρω το ρόλο των θρεπτικών αυτών συστατικών στην διατήρηση της διαύγειας του φακού.

Ο Δρ Κρίστεν και οι συνεργάτες του μελέτησαν τη σχέση καροτενοειδών και βιταμίνης C και Ε στη διατροφή και του κινδύνου εκδήλωσης καταρράκτη σε 35.551 γυναίκες που είχαν εγγραφεί στην έρευνα Women’s Health Study το 1993 και είχαν τεθεί υπό 10ετή ιατρική παρακολούθηση.

Στις λεπτομερείς συγκρίσεις της διατροφής που έγιναν για 2.031 γυναίκες που είχαν καταρράκτη με τη διατροφή των 33.520 γυναικών που δεν είχαν, αποκάλυψαν σημαντικά αντίθετες τάσεις στον κίνδυνο εκδήλωσης καταρράκτη και των διατροφικών ποσοτήτων λουτεΐνης, ζεαξανθίνης και βιταμίνης Ε.

Η περαιτέρω ανάλυση αποκάλυψε ότι οι γυναίκες με τις υψηλότερες ποσότητες λουτεΐνης και ζεαξανθίνης στη διατροφή (περίπου 6.716 μικρογραμμάρια την ημέρα) είχαν 18% χαμηλότερο κίνδυνο εκδήλωσης καταρράκτη συγκριτικά με αυτές που είχαν την χαμηλότερη αναλογία των δύο θρεπτικών ουσιών στη διατροφή τους (περίπου 1.177 μικρογραμμάρια την ημέρα).

Ομοίως οι γυναίκες με τα υψηλότερα διατροφικά επίπεδα βιταμίνης Ε από τροφές και συμπληρώματα (περίπου 262,2 mg την ημέρα) είχαν 14% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν καταρράκτη συγκριτικά μ’ αυτές που είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα (περίπου 4,4 mg την ημέρα).

Στην παρούσα μελέτη, τα υψηλά επίπεδα βιταμίνης C συσχετίστηκαν με αδύναμη και στατιστικά μη σημαίνουσα αντίστροφη σχέση με τον κίνδυνο καταρράκτη. Τα στοιχεία δείχνουν λοιπόν ότι ο μειωμένος κίνδυνος καταρράκτη συσχετίζεται με τα αυξημένα επίπεδα λουτεΐνη, ζεαξανθίνης και βιταμίνης Ε.

health.in.gr

ΕΝΑ ΜΗΛΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ...



Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα. Αυτή η πανάρχαια λαϊκή ρύση επιβεβαιώνεται ολοένα και περισσότερο με σύγχρονες επιστημονικές μελέτες. Σύγχρονες έρευνες δείχνουν πως η καθημερινή κατανάλωση μήλου, μπορεί να μειώσει το ρίσκο για την εκδήλωση εμφράγματος σε μεσήλικες άνδρες.

Τα ευεργετικά οφέλη που προκύπτουν από την κατανάλωση του μήλου, ίσως να οφείλονται, στο κάλιο που εμπεριέχει, στις διαλυτές φυτικές ίνες των οποίων αποτελεί πλούσια πηγή, αλλά και σε μια ιδιαίτερη ομάδα αντιοξειδωτικών ουσιών, που ονομάζονται φαινολικά οξέα. Πλούσιος σε φαινολικά οξέα είναι και ο χυμός μήλου. Προσθέστε λοιπόν καθημερινά στο διαιτολόγιο σας το μήλο αλλά και τα υπόλοιπα φρούτα που βρίσκουμε σε αφθονία στη χώρα μας και επωφεληθείτε από τις επιδράσεις των αντιοξειδωτικών στοιχείων που εμπεριέχουν.

ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΟΞΕΙΔΩΤΙΚΑ



Το πορτοκάλι και ο χυμός του, έχουν εδώ και χρόνια ταυτιστεί με την βιταμίνη C και με τις όποιες ευεργετικές επιδράσεις, συνεπάγεται η κατανάλωση αυτής της βιταμίνης. Παρόλο λοιπόν που ένα μεγάλο ποτήρι χυμός πορτοκαλιού (250 ml) μπορεί να μας δώσει έως και διπλάσια ποσότητα βιταμίνης C από την ημερήσια συνιστώμενη, η εν λόγω ταύτιση αδικεί το πορτοκάλι, μιας και αυτό εμπεριέχει δεκάδες άλλες πολύτιμες ουσίες για τον οργανισμό, που αξίζουν περαιτέρω διερεύνησης. Ρίχνοντας λοιπόν μια ματιά στα υπόλοιπα διατροφικά στοιχεία του πορτοκαλιού, βλέπουμε πως στο αγαπημένο μας φρούτο, υπάρχουν πάνω από 170 ουσίες με εξέχουσες αντιοξειδωτικές επιδράσεις, προσφέροντας μέγιστη προστασία έναντι της υπέρμετρης παραγωγής των ελευθέρων ριζών, μορίων με ιδιαίτερα βλαπτική επίδραση στο κύτταρο. Οι ουσίες αυτές ανήκουν σε τρεις μεγάλες κατηγορίες: Τα φλαβονοειδή, τα λιμονοειδή και τα καροτενοειδή.